Belofte maakt schuld, toen Florian bekend maakte, dat hij samen Tim het damesteam zou gaan begeleiden, beloofde ik weer verslagen te gaan schrijven, zodra het honkbalseizoen van zoonlief zou zijn afgelopen, waar ik ook voor schrijf. Probleem was, dat ik niet over jullie e-mailadressen beschik, zodoende ontspon zich al snel een levende discussie tussen beide partijen:

Beste heren, Ik neem mij voor vanaf zaterdag weer in de pen te klimmen zoals beloofd, kunnen jullie mij alle e-mailadressen even mailen?
Florian antwoordt Tim als volgt: Lange, stuur jij dit door?
Tim: Ik zal vanavond de adressen sturen woud!
Ik diep beledigd: He Floortje, noemt die Lange mij WOUD   ik noem hem voortaan TIN MIESSEN
Florian: Hahahaha. Ik begrijp het pijn punt! Het blijft toch een keeper......  
Ik de volgende dag: Hé Tin, verblijf jij soms in Amerika, het is hier al ochtend en ik heb nog steeds geen e-mailadressen?  
Jullie raden het al, ik heb ze nog steeds niet, vermoedelijk is meneer Miessen beledigd, om dat ik hem Tin noem, maar goed hoe krijg ik dit verslag jullie kant op?    

Bij het ingymen van onze girls en het langslopen van de tegenstander van vanavond ZV Haerlem zie je meteen het probleem, waar we het hele seizoen mee te maken zullen krijgen, de ranke lijfies in die met dat schattig lachende lieve ottertje versierde bakpakken tegenover die reusachtige reuzen met grote neuzen, dat rijmt ook nog overigens, je ziet die dames al denken, we gaan die Ottertjes schrik aanjagen en met huid en haar oppeuzelen door gewoon wat geniepige onderwatertruukjes te gebruiken, een beetje polsomdraaien, badpakinvasie, wat staat voor je hand in het badpak steken en dan......brrr, je moet er niet aan denken, maar het gebeurt, want de scheidsrechter kan niet onder water kijken en wat hij niet ziet, daarvoor kan hij ook niet fluiten. De meesten van jullie moeten dat allemaal nog leren en dat neemt even wat tijd in beslag, maar zoals de coach van de Snippen vorige week al zei: de Otters hebben met dit team goud in handen. Mijn voorstel is om per direct dat schattige Ottertje te vervangen door een vleesetende piranha en dan komt dat er onder water als volgt uit te zien, het ziet er gruwelijk uit, maar zo zal de tegenstander ons vanaf vandaag zal zien, althans als mijn plan doorgang zal vinden en wij in plaats van De Otters het Gooi voortaan als De  Piranha's het Gooi door het leven zullen gaan.

Vanavond speelden we dus tegen ZV Haerlem, dat in 3 wedstrijden 4 punten had weten te bemachtigen tegenover 3 van onze ploeg, dus winnen betekende aanhaken bij de subtop maar verlies vechten tegen degradatie. We hadden versterking van één van mijn favoriete speelsters, ik ben al jaren fan van haar, toen ze nog bij ons speelde, ze had haar geluk een jaar beproefd bij als ik het goed heb Brandenburg, maar daar werd ze vooral door blessureleed getroffen en ze besloot toen te stoppen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, gelukkig heeft ze zich weer bij ons aangemeld en kon ze door het ontbreken van een aantal speelsters vanavond haar rentree maken. Ik heb het natuurlijk over Leonie Behrens en wat gaf zij haar visitekaartje af, zij heeft inzicht en waterpologogme, zo'n speelster maakt de hele ploeg beter met haar ervaring, hoewel ze nog erg jong is. Ik weet dat ik nu alle waterpolocommissies tegen mij krijg als ik stel, dat Leonie vanaf vandaag elke week op het wedstrijdformulier moet staan!

Onder leiding van de vader van Emma Roelof, omdat zowel Tin als Floortje ontbraken,  begonnen we uitstekend aan de wedstrijd, want al in de eerste minuut bood eerder genoemde Leonie Yentl een niet te missen kans, Yentl ging alleen op de Haarlemse doelvrouwe Marieke Verbraak af, maar de enorme kans was niet aan haar besteed, al was de redding van de keepster fenomenaal. We nemen het onze jongste telg niet kwalijk, want zij heeft een inzet van heb ik jou daar en is bikkelhard in de duels, maar daar later meer over. Je zult dan altijd zien, dat de bal er aan de andere kant wel in vliegt, want bij een man-meersituatie, omdat Marit naar de kant moest, wist Evelien Schuurman wel het net te vinden 1-0. Een getergde Marit benut onze eerste de beste man-meersituatie en onder grote vreugde staat het weer gelijk:1-1. De schrik slaat ons om het hart als diezelfde Evelien alleen op het doel van Esther afzwemt, maar met een katachtige redding voorkomt zij de zeker lijkende 2-1. Dan een zeer merkwaardig moment, na een overtreding op Maartje wil zij de bal innemen, maar dan wordt de bal uit de handen geslagen door Sandy Schildwacht en met nog 57 seconden op de klok staan we weer achter, waar iedereen rekende op een fluitsignaal tegen Sandy.

Vlak voor het verstrijken van de tijd krijgt Dyonne de bal aan de rechterkant aangespeeld door Sophie, haar fantastische lob verschalkt de keepster maar eindigt helaas op de kruising. Yentl ontvangt even later haar eerste U20, wat nog gevolgen zou krijgen.

In het 2^e partje komen we niet onder de druk uit, ondanks ijzersterk verdedigen van de zieke Yasmin en Sophie, die er toch maar waren, waarvoor respect, weet Evelien Schuurmans haar 2^e doelpunt te produceren en aangezien we zelf nauwelijks aanvallend iets weten te creëren, kabbelt het naar de rust en staan we 3-1 achter.

Coach Roelof Veenhof pept de meiden op en geeft aan, dat de midvoor moet proberen de bal vast te houden, waardoor we kunnen aansluiten, we verliezen voor bijna alle duels.

Onze Marieke stoomt ondertussen op naar het doel en een doelpunt lijkt in de maakt, helaas ontbreekt haar de kracht om doeltreffend af te ronden, een dappere poging. Vervolgens teistert ze nog een keer de lat tijdens een man-meersituatie, veroorzaakt door Dyonne, die haar tegenstander het leven af en toe zo zuur maakte, dat ze wel aan de noodrem moest trekken. Als je zo vaak een dametje meer hebt zoals wij dat hadden vanavond, dan zouden we daar meer uit moeten scoren, het lijkt af en toe wel of er dan stroom op de meiden staat, althans zo lijkt het vanaf de kant, makkelijk praten. Ondertussen heeft Linda Hartog wel het net laten bollen en kijken we tegen een niet meer in te halen achterstand van 4-1 aan.

Wij blijven echter knokken en dat levert een doelpunt op. Marit wordt bij een doelpoging, na een prachtige assist van Emma, dusdanig gehinderd, dat de scheidsrechter niets anders kan dan de onzen een 5 meter te geven en met dat buitenkansje weet Leonie wel raad, snoeihard vliegt de bal tegen het net en het staat 4-2. Piranha Yentl probeert met alle macht het tij nog te keren, maar doet dat te opzichtig en waar de Haarlemse dames er vaak mee weg komen, is dat niet het geval voor Yentl en met 3 U 20's moet zij definitief de kant opzoeken, goed gedaan girlie. In het 4^e partje missen we een beetje de power om het nog spannend te maken en na 2 geweldige reddingen van Maartje maakt Saskia Hiel aan alle onzekerheid een eind en 31 seconden voor tijd zet zij de 5-2 eindstand op het bord, gevochten als piranha's maar helaas verloren. Als ik op sportlink kijk, zie ik daar tot mijn grote verbazing, dat coach Roelof ook een U 20 heeft gehad, het is mij ontgaan waarvoor, zou hij soms stiekem een badpak hebben aangetrokken en door de scheids betrapt zijn? Er komen nu een paar vrije weken aan, waarbij we goed kunnen trainen op het midvoorprobleem en ik zeg het nogmaals: