Ik kan mij de thuiswedstrijd tegen de Zaan nog
herinneren, waar we kansloos met 1-8 werden afgedroogd, mijn hoop op een goed
resultaat was niet bijster hoog en ik voorspelde een 7-2 nederlaag. Het was
niet alleen omrijden op de A1, maar ook in het zwembad gelet op de imposante
lijven, die de Zaan in de strijd gooide. De tegenstander strijdt nog om de
titel en als ze haar laatste 3 wedstrijden zouden winnen, dan zou het
kampioenschap voor de zaanstedelingen zijn. Hun grootste concurrenten de Amstel
en het Dolfijn hadden eerder op de dag al tegen elkaar gespeeld en dit
titanengevecht was geëindigd in een 4-2 overwinning voor het Dolfijn, die
uiteraard op onze hand waren.
We begonnen de partij met onze gedachten bij de
ongelukkige Yentl, die we de komende maanden zullen moeten missen en we spraken
af, dat we de overwinning aan haar zouden opdragen. Nou dat was aan het begin
direct te zien, want de Zaan snakte vanaf seconde 1 naar adem, alle duels
werden gewonnen en het enige dat ons kon tegen houden waren …..de paal en de lat, want liefst 3x
achter elkaar werden de ijzeren monsters geteisterd, om gek van te worden. Een
doelpunt kon niet uitblijven getuige ons voortreffelijke spel en het was
Dyonne, die na een overtreding op haar de bal snoeihard langs de keepster
knalde en we stonden voor met 0-1. De enige kans, die de Zaan kreeg, was wel
meteen raak, de kolossale Chantal Kelder draaide knap weg bij Renske, die daar
nauwelijks iets tegen kon doen en de voorsprong is weer te niet gedaan 1-1,
maar het spel was zo goed, dat we optimistisch konden zijn voor het 2e
part.
Aan het begin van het 2e part raakt Lara de
bal tot ontzetting van haar vader kwijt, maar zij geeft zich niet gewonnen en herovert het gele
gevaarte, ze zwemt met een dame in haar rug op doel af en ziet Dyonne er beter
voor liggen, deze klasbak wacht tot de keeper gezakt is en à la Leonie lobt ze
de bal in het doel 1-2 en bedankt Lara. Esther eist ook weer een hoofdrol op,
na mijn vernietigende stukje van een paar weken geleden, is zij nauwelijks meer
te passeren, ze sloeg de bal met een enorme reflex tegen de lat, wat een
redding. Even later passt Natasja vanuit de verdediging de bal op Emma, die ons
voor de derde keer deze avond doet juichen 1-3. Ondertussen brengt Chantal
Kelder de spanning weer terug door haar tweede van de avond aan te tekenen, al
weer haar 33e van het seizoen. Vlak voor het verstrijken van de
tijd, onderschept Natasja maar weer eens een aanval van de Zaan, maar haar
ongelukkige terugspeelbal op Esther is een prooi voor Lisanne Fritsma, die
onreglementair door Renske moet worden afgestopt, met als gevolg een 5 meter.
Esther maakt zich breed en maakt een katachtige redding weet ze de bal te keren
wauw!!!
De rust in met een 2-3 voorsprong dus, maar nee met nog
0.33 seconden op de klok weet Emma Leonie te vinden en het verschil is toch
weer twee, 2-4.
Tim kan tevreden zijn en als we even later een man meer
krijgen, weten we na lang rondspelen de vrije dame te vinden in de persoon van
de supersterk spelende Yasmin en zij weet de doelvrouwe voor de 5e
keer te passeren, een historisch moment, want het is onze 100e
treffer, 2-5. We lijken in veilige haven, maar zoals we van de dames gewend
zijn, moet het altijd spannend en ondanks het feit, dat Yasmin haar
tegenstander bijna haar arm er afdraait, weet deze Lisanne Fritsma knap Maartje
te verschalken en nog maar 3-5.
Nog 1 partje, het stadion kolkt en trilt, met nog 3.58 te
spelen is daar weer die dekselse Esther, die haar wekelijkse goaltje meepikt,
na weer een weergaloze assist van Natasja, die ook met de week beter wordt,
3-6. Dan laat de Zaan zien, waarom zij een serieuze gegadigde zijn voor de
titel, want binnen een tijdsbestek van 1 minuut weten zij Maartje 2x te
passeren en slaat de schrik ons toch weer om het hart nog maar 5-6. Als even
later de Zaankanters een enorme kans missen, omdat Maartje met een geweldige
krachtsinspanning haar doel schoon weet te houden, is de opluchting groot. Met
nog 20 seconden te gaan, verliest de Zaan bij een ultieme poging om de
gelijkmaker te forceren de bal en weten we de tijd rustig uit te spelen,
althans dat gevoel leeft bij 9 dames, behalve bij Lara, zij krijgt balbezit met
nog 2 seconden op de klok, de Zaan geeft het al op en Lara heeft al gezien, dat
de keepster het ook wel geloofd, ze laat een lob uit haar knuistjes verdwijnen
en in de zoemer legt de 5-7 in het net, vader Mark helemaal uit zijn dak, ik
heb de man nog nooit zo gelukkig gezien, Rob slaat zijn desk bijna doormidden
en ik pink stiekem een traantje weg, zo mooi om Lara en de op haar duikende
speelsters zo blij te zien en wat een prachtige glimlach. Dit is wat sport zo
mooi maakt, jammer dat Yentl het niet kon meemaken, maar deze is voor jou
lieverd. Esther, Natasja, Emma,
Marieke, Dyonne, Maartje, Leonie, Yasmin, Renske, Lara en uiteraard onze coach
jullie zijn onze helden!