Je hebt van die wedstrijden, die al snel uit je geheugen zijn gewist en die van afgelopen zondag tegen Triton is er 1 van. Ik was muisstil op de tribune, nou ja tribune en dat zegt wel genoeg.

Allereerst kwamen we voor een gesloten deur, ik besloot de vader van Emma om een koevoet te vragen en  de deur al vast uit zijn sponningen te lichten, maar gelukkig kwam er personeel aan lopen, die mij dat belette. Vervolgens begint een speelster van ons te klagen, dat ze tegenwoordig niet meer in mijn stukjes wordt genoemd, maar ja als je al 3 weken verstek laat gaan, om wat voor reden dan ook en dat kan best een goede reden zijn, dan blijf je ongenoemd, Marije, ik kan wel leuk gaan schrijven, dat je op dat moment lekker in de tuin zit aan een roseetje, terwijl wij ons uitsloven in dat warme zwembad, maar ja dat interesseert mijn trouwe lezers niet. Bij binnenkomst bleek, dat er een klein pierenbadje was en omdat de tegenstander maar 6 man op de been kon brengen, dachten wij dat we hierin moesten spelen, maar gelukkig bleek er nog een zwembad te zijn, met nauwelijks ruimte aan de zijkanten, met een geweldige akoestiek, maar waar was het scorebord, de dertig seconden klok, de jurytafel? Boven op de tribune keek je tegen een hek aan, kortom het zag er amateuristisch uit. Mark had zijn camera meegenomen om alle mooie acties van dochter Lara vast te leggen, want nog een keer zo’n mooie lob missen, dat zou hem niet gebeuren. Moeder Barbara had zich in een prachtige witte jurk uitgedost en was in gespannen verwachting van de verrichtingen van haar kroost. Wat is er nou fijner om 20 minuten lang met een man meer te spelen en als er 1 werd uitgestuurd met 2 man meer. Het verwarrende was, dat als er een speler bij ons werd uitgestuurd, we dan dachten, dat we een man minder hadden, maar dat was niet zo, snapt u het nog?

Ik zal het verslag niet al te lang maken, ik heb een paar mooie foto’s van Mark gehad, die ik er in zal plakken, ik zal Marije vermelden, omdat ze ons met 2 doelpunten al snel in veilige haven bracht, het prachtige lobje van Sophie, wonderschoon, de opmerking van de moeder van Sophie, die mij toebrulde( akoestiek), dat het wel degelijk 2-13 was in plaats van de stand op het scorebord 2-12, dat ja wel, aan 2 spijkers was opgehangen, ik drukte op de knop en meteen veranderde de stand in 2-13, ik kreeg een duimpje! Het ingymen van Tim tijdens onze wedstrijd vond ik ook een hoogtepunt, want hij moest na ons spelen, waarover later meer. Mijn persoonlijke hoogtepunt waren de 2 goals van Kitty, die gelukkig weer eens mee speelde en door Leonie  en Marije 2x keurig in stelling werd gebracht.

Onze scoorders vandaag waren Leonie 4x, Marije 3x, Dyonne 3x, Sophie 3x, Kitty 2x en Lara 1x, er zaten een paar prachtig goals bij, maar zoals wij aan de kant opmerkten, we gingen ook vaak voor eigen succes, waar de ander er vaak beter voor lag, maar ja een kniesoor, die daar op let.

Florian maakte mij er aan de kant op attent, dat hij capje 5 droeg en hij wilde natuurlijk, dat ik hem vanwege zijn briljante spel zou roemen tegen Heren 1 van Triton, Ik zag uitsluitend man meer situaties, talloze overtredingen, keihard spel en Sportlink, dat het aantal U 20’s en uitsluitingen niet meer kon verwerken, lag er daardoor een tijdje uit en de jurytafel kwam blaadjes te kort om alles te noteren. Florian maakt nog wel de 5-5, maar kreeg toen, al zittend op de bank, een volledige uitsluiting wegens commentaar op de leiding, hij gooide toen, omdat de scheids kennelijk dorst had, een flesje richting de beste brave borst, die hem echter niet ving, maar Florian nog een uitsluiting aan zijn broek wreef, terwijl Florian hiermee echt niets kwaad in de zin had, mmmm. Als tip kan ik Florian meegeven, dat het wellicht verstandig is om de huisadvocaat van Feyenoord in te schakelen, die kan misschien vrijspraak bepleiten.

De wedstrijd ging met 10-8 verloren en was geen reclame voor onze waterpolosport.