We speelden met teams in twee leeftijdscategorieën, De jonkies in het pierenbad en de groteren in het diepe. En wanneer je niet met je voeten de bodem kan raken dan blijkt dat waterpolo echt heel vermoeiend is. Maar gelukkig hadden we voldoende wisselspelers en dus bleef het voor iedereen leuk.

Niet iedere wedstrijd werd gewonnen, maar dat is helemaal niet erg, zolang je maar je best doen en veel plezier hebt!
En dat is gelukt. Ze hebben allemaal hun stinkende best gedaan en kijkend naar al die blije koppies is dat plezier hebben ook meer dan gelukt.

De gelukzalige glimlachen van kinderen, die net een doelpunt hebben gescoord, zijn onvergetelijke plaatjes.

Wat altijd mooi om de zien is is de ontwikkeling van de kinderen tijdens dit soort toernooien. De eerste wedstrijd is altijd erg spannend en daardoor vaak rommelig en worden nog wel eens wat foutjes gemaakt. Maar al bij de tweede wedstrijd merk je al een enorme stap omhoog. Aan het eind van de dag wordt er al heel aardig waterpolo gespeeld. Zo heb ik al enkele hele mooie acties gezien. Dan werd achterin de bal veroverd, deze naar een medespeler aan de zijkant gespeeld. Die vervolgens de bal speelt op de vrije man voor het doel die tot slot deze aanval afgemaakte met een vlammend schot.

Na afloop bleek dat alle kinderen doelpunten hadden gescoord. Bart die door een oor-operatie nog niet mocht spelen, fungeerde als assistent-hulp coach en moedigde alle teams heel hard aan.

Na afloop kregen alle kinderen een welverdiende medaille, en ging iedereen (kinderen, coaches én toeschouwers) voldaan weer naar huis toe. Nog even van de laatste zonnestralen genieten....