Een wedstrijd in
een wedstrijd, afgelopen zaterdag stond de wedstrijd tegen het altijd lastige
ZV de Zaan op het programma, een zeer gerenommeerde vereniging, die de keuze
heeft uit talloze dames, dus dit keer speelden we tegen het 4
e team,
dat aangevuld was met een aantal sterretjes in wording, die onder de 17 in de
Eredivisie spelen. Wedstrijden tegen de Zaan leveren altijd spektakel op en ook
deze partij was hierop geen uitzondering.
Ik zat toevallig
naast de moeder van Sam Eveleens, vergezeld van vermoedelijk haar aanstaande
schoonzoon en wat begon als gezellig gekeuvel, ontaardde in een vervelende
confrontatie tussen dit drietal, waaronder ik zelf, ik ben bekend als een
vervelend mannetje, die Léonie met een streepje schrijft, waarvoor ik al op
mijn falie heb gekregen, dus het zal u niets verbazen. Het scheidsrechterlijke
duo bestond uit een Robben man en een
Zaan man, dus ook dat zou ons niet helpen die avond, al in het begin bevond
Emma zich meer onder dan boven water, maar dat was volgens de dame naast mij
haar eigen schuld, ze noemde het een circusact, kunstzwemmen en schoonspringen,
we moesten maar eens een Eredivisiewedstrijd komen kijken, daar ging het er pas
hard aan toe. Ik antwoordde haar, dat het hier niet om een Eredivisie partij
ging, maar om dames, die voor de gezelligheid hun waterpolo kunsten willen
vertonen, je speelt het voor je plezier en daarbij wil je boven water blijven
anders ga je wel op onderwaterhockey, uiteraard floten de scheidsen in dit
geval tegen Emma, dus de dame naast mij zal wel gelijk gehad hebben, maar ik
werd er steeds opgefokter door. Maar goed het gaat niet om mij, maar om onze
dames en die speelden vanavond de beste wedstrijd van het seizoen, dat verklap
ik maar alvast. De trainingen deze week waren volgens Kitty bijzonder rommelig,
het team vertoonde geen enkele vorm van eenheid en Kitty had haar meiden
meegegeven, we spelen voor het eerst 2
e klasse, geniet er nou eens
van en die woorden hadden onze speelsters zich goed in de oren geknoopt.
Het begin gaat
gelijk op, kansen over en weer van onder meer Dyonne en Leonie zonder streepje,
maar de Zaan sloeg als eerste toe door de beresterke zeer ervaren Chantal
Kelder en even later kregen we door dezelfde speelster nog een tikkie op de
neus, in beide gevallen was Maartje, die zich uitstekend herstelde van haar
mindere prestatie van de week ervoor, kansloos en 0-2.
We peppen elkaar
op tijdens de pauze en als op Dyonne halverwege het veld een overtreding wordt
gemaakt, krijgt ze een vrije worp, met de precisie van een uurwerk jast ze de
1-2 op het bord, wauw wat een goal. Haar vreugde was veelzeggend. Sam Eveleens
maakte na afloop de opmerking, dat we zeker niet vaak scoorden, want we waren
zo blij met onze doelpuntjes, over arrogant gesproken. Deze opmerking en mijn
opgefokte stemming deden mij besluiten van plaats te verkassen en ik kwam daar
weer tussen Zaan supporters terecht, maar deze mensen waren van de reële kant
en het was daardoor een stuk gezelliger. In het derde partje wist Sam Eveleens,
overigens een prima speelster hoor, die in feite te goed is voor ons niveau,
dat gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen, maar goed ervaring opdoen tegen onze
sterke dames is goed voor haar ontwikkeling, de score uit te breiden naar 1-3,
waarbij Maartje haar schot bijna wist te pareren. De koppies gaan niet omlaag
en Leonie zonder streepje wist een pass van de uitblinkster van vanavond Yamin
op waarde te schatten en met een streep, hoe toepasselijk, weet Leonie Marleen
Kooi te verschalken 2-3! Als even later
Yasmin met nog 4 seconden op de schotklok een wanhoopschot weet te fabriceren
staan we ineens op gelijke hoogte 3-3.
Natasja wordt er uitgestuurd, een man meer voor de Zaan, zij kregen er 3
wij geen, en Esther Ovink weet dankbaar te profiteren van dit buitenkansje. De
moeder van Renske probeerde nog verhaal te halen bij de scheids, maar als ze
nog een keer wat zou zeggen, kon ze het bad verlaten. Weer op achterstand,
zouden we breken, nou mooi niet, de spanning loopt op en er ontspint zich een
waar sportief gevecht, Leonie komt vrij voor de keepster op aangeven van Sophie
en even wachten, de keeper zakt en de lob is wonderschoon 4-4. Met nog 2.22 op
de klok veren we wederom op als Yasmin met een droge knal de 5-4 laat
aantekenen op assist van Renske en de winst is grijpbaar. Dan een sneu momentje
voor Lara, ze ontfutselt de keepster de bal, deze gaat richting doellijn, de
klok tikt weg en net als ze de bal een laatste zetje wil geven, gaat de zoemer
en geen 6-4. En dan, de Zaan heeft Sam en Sam zet met een prachtig schot de
eindstand op het bord 5-5. De wedstrijd verdient geen winnaar en beide ploegen
ogen tevreden, een ware reclame voor de waterpolosport, we hebben genoten van
jullie inzet, een paar nieuwe varianten in de voorhoede, die we nog niet eerder
gezien hebben, goed werk van Kitty, die trots kan zijn op haar vrouwschappen.