Nederland - Groot Brittannië 12-6


Afgelopen zondag ben ik met Dyonne, Maartje en haar vader naar het EK Waterpolo geweest in Eindhoven, de meiden hadden hun teleurstelling niet geselecteerd te zijn voor het Nederlands team vrouwmoedig verwerkt en besloten om Sascha Dallinga aan te gaan moedigen, de topspits van Nederland en onze Otters d2.

Aangekomen bij het Pieter van den Hoogenbandstadion eerst even handjes schudden met Pieter zelf, ik kende hem nog van de heroïsche duels, die wij samen uit hebben gevochten op de 5 meter, waarbij wij elkaars concurrenten waren, hij wilde persé met mij op de foto, dus ik ben daar schoorvoetend mee akkoord gegaan. Vervolgens doorgelopen naar de VIP-tribune en daar zag ik tot mijn grote verbazing Sas voor mij zitten aan een glas Ranja, samen met haar grootste fans, pa, moe en broer Jasper, het bleek, dat Sas wat last had van een blessure aan haar grote teen en vervangen was op het laatste moment door ene Iefke van Belkum, ik had nog nooit van die Iefke gehoord, maar goed, jammer Sas, volgende wedstrijd ben je er gewoon weer bij.

Voor ons zaten ook op een hele slechte plek in het stadion Sophie en haar familie, Rogier wilde graag naast mij zitten, dat begrijp ik best, want als je je in de buurt van zo'n Vip als mij bevindt, kom je veel in beeld op de televisie, maar ik had er weinig trek in en besloot, toen hij mij belde, de telefoon gewoon over te laten gaan en dan zou ik wel tegen hem zeggen, dat ik zijn oproep gemist had, het leek wel een thuiswedstrijd van de Otters, berengezellig, ik had gelukkig mijn spijkerbroek aan, want ik vreesde het commentaar van Jitta, de eega van Rogier, en dat wil je niet hebben op zo'n volle tribune.

Bij de ingang kregen de toeschouwers een waaier uitgereikt, waarvan het de bedoeling was, dat je er lawaai mee moest maken door er flink mee om je heen te gaan meppen, ik ging zitten en wilde op de dame, die voor mij zat, ene Inge de Bruin, met die waaier gaan inhakken, maar Rob sprong er net voor en legde mij uit, dat je met die waaier op je eigen knieën moest slaan, ben me daar helemaal gek, kun je een zware blessure mee oplopen, dus ik heb dat ding aan de kant gegooid. Inge lachte me stralend toe en na afloop nog even telefoonnummers uitgewisseld.

Als je zo'n wedstrijd ziet, dan kom je toch al gauw tot de conclusie, dat als je de keus hebt om je kind op boksen, vrij worstelen of waterpolo te doen, dat je dan als laatste voor waterpolo kiest, Sascha trok bleek weg, toen ze zag, wat een spits allemaal te verduren heeft, ik begrijp dan ook niet, dat Japan, met zijn Sumo worstelaars, geen hoge ogen gooit bij het waterpolo, want die hebben het vrijworstelen uitgevonden, en als je dan een beetje kunt zwemmen, dan ben je al gauw spekkoper, vermoedelijk kunnen die Japanners niet zwemmen. Als ik Sascha een tip mag geven, dan lijkt het me verstandig om ook de wedstrijd tegen de Italianen over te slaan, want daar kom je Jip de Snip tegen en dat lijkt me, gelet op het verschil in postuur nou net geen wedstrijd voor onze Sascha, wellicht zou Lotte opgeroepen kunnen worden door coach Maugeri.

De meiden vonden het geweldig en het viel op, dat er zo weinig gezwommen  en juist heel veel overgegooid werd, de bal is nu eenmaal sneller dan welke zwemster dan ook, bij ons wordt er soms 20 seconden met een bal gezwommen voor er eens op gekeken wordt of er een ander  vrij ligt, als je dat op het EK zou doen, is de tijd, 30 seconden, al voorbij en ben je de bal kwijt, dat is zeer leerzaam van zo'n toernooi.

De wedstrijd verliep in het begin zeer moeizaam, maar naderhand bleek, dat Nederland conditioneel veel sterker was en gaf Dyonne toe, dat de huidige keepster van der Meijden toch nog wel iets beter was dan zij, wel eerlijk. Voor Maartje is het duidelijk, zij moet of spits worden of zij moet de spits gaan afstoppen, want lekker knokken onder water is haar op het lijf geschreven.

Na afloop nog even een restaurant opgezocht, moeders gebeld en aangegeven, dat we in de Lucht zaten, moeders schrok zich wild jullie zijn toch niet met privé-vliegtuig van Sander naar Eindhoven gevlogen, nee Mam, de Lucht is een restaurant.

Gr. Wout van Ham